Yalnızım

Bir kapı önümde belirdi. Başka seçeneğim yok. Kilidi açıp içeri girdim. Sessiz, karanlık bir mekan. Göremiyorum kimseyi. Etraf soğuk hissediyorum. Sesim duvarlara çarpıp bana geri dönüyor. Sanırım artık bana eşlik eden tek şey kendi sesim. Nerede tüm bu insanlar? Bana eşlik eden renkler, sesler nerede? Şimdi farkına vardım, ürperdim. Galiba artık yalnızım..

Yorumlar

  1. Esommm, benim evlendiğim 2. günü yazmışsın bu yazıyı, çok üzüldüm :(

    YanıtlaSil
  2. Üzülme yasoo :) O zamanlarda alışmakta zorlanıyordum. Şimdi yine beraberiz. Sen de mutlusun. Bundan iyisi Şam'da kayısı :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Her İpucu Yeni Bir Kapı Aralar

LaVita E Bella-2

This is "America"