Hayat mı değişiyor yoksa ben mi?
İstemiyorum kalbim nasırlaşsın. ama hissediyorum kalbim nasırlaşıyor. İstemiyorum insanlara karşı acımasız olmayı. ama oluyorum. Bazen ağlamak geliyor içimden. Ama yapamıyorum. Artık göz yaşlarım içime doğru akıyor. Ağlayamıyorum. Sert görünmeye çalışıyorum. Sessiz ve karanlık bir akşam hayatımı düşünüyorum. Arkadaşlarımı, ailemi, ilişkilerimi. Bazen çok mu gaddar oluyorum? Acımasız, umursamaz, bencil, kötü.. Sonra üzülüyorum ama bir kez Bor'da pazar çoktan kalkmış oluyor.Eşek yok ki süreyim Niğde ve alternatif şehirlere.. Hayat mı çok değişti yoksa ben mi? İstanbul'a gitmeden önce duydum insanlardan bu sözleri. Artık daha sert daha acımasız ve kendi ayaklarının üzerinde duracaksın. Belki biraz kötü olacaksın ama bir kurtlar sofrası misali güçlü sen olacaksın. Av değil avcı olacaksın. Daha kurnaz olacaksın. Kalbim nasır tutuyor farkındayım. Ama uğraşıyorum tutmasın diye. Güzel insanlar tanıdım gördüm. Gerçekten iyilerdi. Kalplerinin içi güzelliklerle kaplı.. Temiz ve beyaz.. Gö