EOE

Yılın sonu yaklaşırken bir kaç yazı yazmamın hiç de fena olmayacağını düşündüm. Bunun için ilk yaptığım şey dönüp eski yazılarıma bakmak oldu. Birkaçının tekrar üzerinden geçip değiştirmek zorunda olduğumu gördüğüm. Zira mantık hataları değil gözüme çarpan. Sadece gramer hatalarını düzeltip biraz daha güzel vurgu yapmam gerek. Gerçi elimden geldiği kadar dikkat ediyorum yazarken. Fakat dönüpte nerede ne hata yapmışım diye pek bakmıyorum. Canım isteyince bakarım zaten. Ancak şunu gördüm ki güzel konulardan dem vurmuşum. Bir kaçı epey okunmuş diğerleri pek ilgi görmemiş. Aslında bu da bana hangi konular hakkında denemeler yazmam gerektiğinin altını çiziyor. Uzun süre blogumla ilgilenemediğim için eski yazılarımın yanında sadece taslak halinde bıraktığım yazılarıma da baktım. Onları niye yayınlamadığımı çok iyi biliyorum. Çünkü o zamanlar için fazla cesur diyebileceğim yazılardı. Üç vakte kadar onlardan birkaç tanesini ve onlarla  ilişki yeni yazılar yayınlayacağım. Eski yazılarıma b

Çok önceye dayanıyor bu aşk hikayesi. Hiç bir zaman söylenememiş, kalbimin çok derinlerinde kalmış bir sevda bu. Sana bunu hiç söyleyemedim. Söyleyemezdim de zaten. İnsanların tepkisinden korktum. Belki de senin cevabından...  Yoksa hep ulaşılmazı mı tercih ettim? Eğer öyle ise, sen benim tek ulaşılmazım, tek gerçek aşkım oldun.  Sana olan aşkımı çok derinlere gömdüm ama ne çare! Ne yapsam sana olan duygularımı dizginleyemedim. Sen benim tek gerçek aşkım oldun.  Bazen bir yaz akşamı karşıma çıktın bazen bir rüyada. O rüya gördüklerimin en güzeli, en büyüleyici olanıydı. Sanki Tanrı'dan bir hediyeydi.. Uyanmak istemedim. Tekrar ve tekrar yaşamak istedim hiç yaşamadığım o duyguyu. Sana dokunmayı.. Seni güldürebilmeyi, o gülüşüne sebep olmayı.. Beraber uyumayı.. Belki sadece bir rüyaydı. Ama o bile benim için çok değerliydi. Seni yaşayabiliyordum rüyamda. Ve işte şimdi anladım ki, ben sana olan duygularıma hiç bir zaman gem vuramamışım. O güzel gözlerin, saçların, d

Bir kapı önümde belirdi. Başka seçeneğim yok. Kilidi açıp içeri girdim. Sessiz, karanlık bir mekan. Göremiyorum kimseyi. Etraf soğuk hissediyorum. Sesim duvarlara çarpıp bana geri dönüyor. Sanırım artık bana eşlik eden tek şey kendi sesim. Nerede tüm bu insanlar? Bana eşlik eden renkler, sesler nerede? Şimdi farkına vardım, ürperdim. Galiba artık yalnızım..